این روزها خودم کاملاْ احساس می کنم هورمونهایم به نوعی اختلال پیدا کرده اند آن هم اساسی
یک لحظه شاد و خندان و لحظه ای در اوج غم و نا امیدی تنها بدی های روزگار را می بینم
نمی دانم می خواهم در آغوشت آرام بگیرم یا در آغوشت فریاد بزنم
نمی دانم نیاز بودنت را با حس نخواستن لحظه ایت چگونه همسو سازم؟